Kaneki, czyli człowiek, który został ghoulem | Co myślę o Tokyo Ghoul? |

Dzisiaj o krwiożerczych ghoulach z okolic Tokyo, kafejce z kawą i kolejnym, ciapowatym bohaterze...

Oczywiście, nie musisz się w żaden sposób zgadzać z tym co zostanie tutaj napisane.

Mały wstęp po fabule:

W świecie, w którym odbywa się akcja anime, istnieją nadprzyrodzone istoty żywiące się ludzkim mięsem - tytułowe ghule.Nie rozpoznasz ich tak po prostu, bo są niezwykle podobne do zwykłego, szarego człowieczka.Kaneki Ken, czyli nasz główny bohater, umawia się na randkę z piękną, fioletowłosą Rize, która okazuje się być właśnie przedstawicielem tego gatunku.Kiedy prawda wychodzi na jaw, dziewczyna atakuje Kanekiego, lecz obydwoje ulegają wypadkowi, w skutek czego Rize umiera, a Kanekiemu zostają przeszczepione jej narządy.Chłopak zauważa niepokojące zmiany i dochodzi do wniosku, że właśnie został jednym z tych potworów...

Oceny: 

Fabuła: 5/10
Czytając pierwszy raz opis tej serii, pomyślałem sobie: "To będzie mój faworyt po świecie anime!".Niestety, pomyliłem się.Fabuła jest jedynie zlepieniem wszystkich groźnych, krfffiożerczych i niejasnych sytuacji, w których główną rolę odgrywa oczywiście Kaneki, przez co łatwo się pogubić.Wiele ciekawych i wręcz potrzebnych do zrozumienia rzeczy jest ucinanych z pierwowzoru, czyli oczywiście mangi, która wypadła o stokroć lepiej.Dodatkowo, fani horrorów i tego typu strasznych rzeczy, zawiodą się gdyż, zamiast zostać oblanym szkarłatną krwią, dostaną wielkim czarnym kwadracikiem z napisem "CENZURA" prosto w twarz.Jakby tego było mało, zakończenie pierwszej serii jest niejasne.Szybko jednak dostaliśmy drugą, która swoją fabułą dorównuje tej z Diabolik Lovers.Główny bohater w niej przepadł i pojawia się o wiele rzadziej niż w poprzedniej.Można powiedzieć, że to Touka objęła jego miejsce.Najbardziej jednak wkurzył mnie jeden fakt - ludzie od tak po prostu żyją sobie z ghulami.Chodzą do dzielnic, w których oni zamieszkują i nie przejmują się tym, że w każdym momencie mogą zostać pożarci.Jakby taki gatunek żył w rzeczywistym świecie, na ulicach panowałby wojsko, policja, a tu mamy jedynie grupkę osób nazywanych "gołębiami".

Ten bolesny uczuć, kiedy wleci płyn do oka...

Grafika 8/10

Kreska jest dopracowana, a wygląd postaci estetyczny, chodź prosty, pojawiający się w w wielu seriach.Tło i sceneria ogarniają ładne, klimatyczne tła.Tylko ta cholerna cenzura...

Chyba lubi keczup.

Muzyka 8/10

Oshiete oshiete...Właśnie nucę to w swojej głowie.Jeżeli chodzi o pierwszy opening - był doskonały i bardzo przypadł mi do gustu.Ending też niczego sobie, a muzyka brzmiąca w tle - klimatyczna.Drugi sezon jednak wszystko zepsuł.Opening beznadziejny z beznadziejnym tekstem, a ścieżka dzwiękowa zatraciła się na gorsze.Na szczęście, kiepską, muzyczną sytuację drugiego sezonu, uratował ending.

Bitch please, i'm fabulous.

Postacie 6/10
Zacznijmy od tego, że główny bohater jest typową "ciotą", podobną do Yukiteru Amano z Mirai Nikki.Często płacze, ucieka i jest bezradny.Oczywiście, do momentu, w którym nie staje się odjazdowym kokso-kanibalem! Ale to już inna bajka, skupmy się na innych postaci.Do głównej dwójki należy też Touka.Ładna, fioletowłosa tsundere znęcająca, wyzywająca chodź tak na prawdę bardzo lubiąca Kanekiego, kelnerka w kawiarence "Anteiku".Jest jeszcze taki fajny bish w okularach, który ogólnie nic nie robił, ale twórcy dodali go, by nie zanudzić damskiej części widowni, rodzinka nijakich ghuli, ważnych jedynie w jednym wątku serii, oraz gołębie (oczywiście nie ptaki, tylko mroohczna grupa mająca na celu złapanie ghulu).Charaktery może i oni mieli, ale widz miał zdecydowanie za mało czasu, by się z nimi bardziej zaznajomić.

Kiedy się najarałeś i myślisz, że próbujący cię ocknąć kolega, jest piękną  panną.

Ocena ogólna: 6/10

Dla mnie Tokyo Ghoul jest kolejnym przykładem zmarnowanego potencjału.A szkoda, bo gdyby twórcy trzymali się mangi i wykluczyli wszelkie niejasności, mogliby zrobić coś naprawdę dobrego.