Tak bardzo realistyczne anime! | Co myślę o School Days? |

Jak ja tu dawno nie pisałem! W ramach przeprosin dzisiaj wyjątkowo napiszę dwa posty.Pierwszy jak widać jest recenzją, której już dość dawno nie było, a drugi - cóż, drugi pozostawmy jako niespodziankę.

Dzisiaj do omówienia i polecenia (lub nie) School Days! Tak bardzo realistyczny trójkąt miłosny...

Oczywiście, nie musisz się w żaden sposób zgadzać z tym co zostanie tutaj napisane.

Mały wstęp po fabule: 

Itou Makoto jest typową ciotą - płacze, krzyczy i nie zachowuje się ani odrobinę męsko.Mimo to, ten nieśmiały chłopczyk pragnie mieć dziewczynę, a jego wzrok najbardziej przykuwa jadąca tym samym pociągiem do szkoły, Katsura Kotonoha.Robi jej więc zdjęcie i ustawia na tapetę w tajemnicy przed wszystkimi.Zauważa ją jednak jego koleżanka z klasy, Saionji Sekai i postanawia pomóc, lecz czy aby na pewno chce, by Makoto związał się z uroczą Katsurą chodzącą do równoległej klasy?

Oceny: 

Fabuła 2/10

Jak już możecie się domyślać, mamy tu do czynienia z szkolnym, trójkątem romantycznym! Seria aż tryska swoją zwykłością i okruchami życia i nie wydaje się zawierać jakichkolwiek elementów fantastyki.Tak też jest.Oparte na visual novel o tym samym tytule, School Days jest kolejnym, przeciętniakiem! Co jednak spowodowało, że aż tak zaniżyłem ocenę? Otóż, seria z początku wydawała się być taka jak inne przeciętniaki.Mamy tutaj Makoto, który wkurza już na początku, ale spoko, przejdźmy dalej.Kotonoha - taka typowa, cycata panna z brakiem oleju w głowie, pada celem naszego bohatera.Można ją polubić, lecz trudno.No i oczywiście druga panna wypełniająca trójkąt - Sekai, której się polubić nie da.Obiecuje Itou, że będzie mu pomagać w związku, lecz tym samym pakuje mu się do łózka lub całuje, wmawiając, że to "lekcje".Niestety, później Makoto nudzą się te dwie ciężkie do zniesienia panny i szuka pocieszeń w rękach ich koleżanek.Tak - sypia z wszystkimi, które są nim oczarowane.Beznadzieja, hańba i wstyd.Na szczęście, pod koniec dostał odpowiednią karę.

"Czy te oczy mogą kłamać? Chyba nie!"

"Czy ja mógłbym serce złamać?"

TAK!

Grafika 4/10

Twórcy nie popisali się również kreską.Jest po prostu brzydka i ma wiele błędów.Można powiedzieć, że czasem robiona nawet "byle by było".Niektóre sceny były wprost wycinane z visual novel.

Kiedy dziewczyna przyłapuje cię na czytaniu "książek uczących anatomii".

Muzyka 8/10

Jedyny plus serii.Co prawda nie najlepiej dopasowana do scen, ale szybko wpadająca w ucho.Zwłaszcza opening lub pojawiający się na samym "dziwnym" końcu, utwór "Kanashimi no mukou e".

Kto jeszcze prócz Kotonohy potrafi zamienić słomkę w nóż z soczkiem pomidorowym?

Postacie 3/10

Pisałem już w fabule o postaciach, ale tutaj też poruszę ich temat.Itou to nic nie warta ciota, która myślała, że jak stworzy sobie swój "harem" to będzie fajny i popularny.Następna jest jego pierwsza oblubienica, Kotonoha, która już na pierwszy rzut oka może wydawać się nieśmiała i trochę "psychiczna", Sekai to szmata, więc ją pomińmy.No i jeszcze pozostałe panny, które przespały się z Makoto.Nie pamiętam ich imion, ale wiem że jedna była jego koleżanką z bodajże gimnazjum, a jedna koleżanką Sekai, która później wyjechała.Aha - no i jeszcze ten typek, przyjaciel Makoto, ale on nic do fabuły nie wniósł.

"Żryj, bo ci Kotonoha lepszych nie upiecze!" - myśli sobie Sekai.

Ocena ogólna: 3/10

Gdyby nie muzyka, ta seria nie wyjechałaby u mnie nawet na 2.Komu w ogóle można polecić School Days? Na pewno masochistą i ludziom, którzy podobnie jak ja, kolekcjonują złe serie.Jeżeli jednak lubisz klimaty, w których dwie dziewczyny uganiają się za jednym facetem, to z czystego serca polecam "White Album 2".Wspaniała historia miłosna, której niestety School Days nam nie zapewniło.